Flupke houdt van de lente...

De lente is in het land en dat vindt Flupke, onze Ara Maracaña fijn, want dan mag hij buiten zitten.  Gelukkig hebben we een grote tuin, met een paar bomen in, want Flupke houdt namelijk ook van bomen, vooral als hij er in mag zitten.  Binnen hebben we een grote vaas met neptakken staan, vroeger zaten er grote bloemen aan die takken, maar sinds Flupke met die takken heeft gespeeld zijn de bloemen op geheimzinnige wijze verdwenen.  Ons papegaaitje houdt er van om te spelen, en spelen is voor een papegaai alles slopen, kapot maken en stuk bijten, tot er niks meer overblijft.  De arme bloemen waren geen match voor de bek van ons Flupke, de takken houden het wat beter uit, tot nu toe dan, want Flupke is een volhoudertje.

Ditmaal heb ik foto's en videootjes gemaakt met mijn grote camera, die trekt veel mooiere foto's dan mijn gsm, veel scherper, en de kleuren zijn helderder.  En onze dwergara pakt goed op foto, ondertussen is hij zes maanden oud, een kleine peuter dus, mét peuterkuren.  Meestal is hij erg lief maar af en toe is hij boos, dan gilt hij en speelt hard en agressief met zijn balletje, net een klein kindje.  Grappig om te zien.  Bijten doet hij nog veel, maar hij bijt nooit echt door, gelukkig maar.  Ik heb mijn vingers nodig om mee te werken in de nagelstudio...

Paardenbloemen zijn niet giftig voor papegaaien hoor.  No worries.  Sinds onze vorige papegaai, Jackoke (een grijze roodstaart) in ons leven is gekomen door een erfenis van mijn schoonmoeder, ben ik lid geworden van een facebookgroep voor papegaaien.  Daar heb ik al heel veel van geleerd.  Jackoke is ondertussen gestorven, we hebben hem op 40 jarige leeftijd moeten laten inslapen, hij had ernstig hartfalen.  En sindsdien is Flupke in ons leven gekomen, een jonge Ara Maracaña.  Omdat we Flupke al op jonge leeftijd bij ons hebben kunnen we hem goed tam maken.  Bij Jackoke was het daar te laat voor, die was allesbehalve handtam, maar toch wel lief.  Ik ben blij dat we hem nog zeven maanden een goed leven hebben kunnen geven met veel zonlicht en zicht op bomen en de lucht.  Kleine aanrakingen en knuffels, papegaaien hebben veel liefde en aandacht nodig.  

De foto's met mijn grote Sony camera zijn prachtig geworden, maar ze waren toch nog een beetje te groot voor mijn Webnodeblog blijkbaar.  Ik heb ze verkleind door ze up te loaden in www.lunapic.com.  Gewoon uploaden en dan opslaan, van een dikke 5 megabyte naar 500 kilobyte in een oogwenk.  Onze papegaai is geknipt dus hij kan niet wegvliegen, vleugels van papegaaien knippen heeft zijn voor- en tegenstanders.  Sommigen zijn ervan overtuigd dat papegaaien moeten kunnen vliegen, ze zijn ervoor gemaakt, maar als zo'n papegaai gaat vliegen zijn zijn overlevingskansen niet zo best hier in ons koude België.  Dus heb ik ervoor gekozen om zijn vleugeltjes te laten knippen, dat knippen moet regelmatig terug gebeuren, liefst bij de vogelarts.  De eerste dag dat het terug beter weer was hier in de lage landen doken er allemaal berichten op over papegaaien die waren gaan vliegen.  Wég gaan vliegen.  Dat is een risico dat ik niet wil nemen, dus vanochtend heb ik een papegaaientuigje besteld bij Avonturiashop.nl.  Ik ben eens benieuwd wat Flupke daarvan zal vinden...

Ook heb ik gelijk nog wat sisaltouw besteld, en een speelschommel, ook in sisaltouw.  Katoenen touw moet zoveel mogelijk vermeden worden bij papegaaien, tijdens het spelen kunnen ze vezels inslikken, die vezels verteren niet en vormen na jaren een klomp in de darmen, met de dood tot gevolg.  En dat wil ik absoluut vermijden.

Kijk nou, je ziet hem bijna niet zitten tussen al dat groen.  Vandaag is het al heel wat minder goed weer buiten, de zon schijnt nog wel, maar de temperatuur is met zo'n acht graden gezakt.  Nog wat bloemetjes planten en in de namiddag nageltjes zetten.  En Flupke mag weer mee.  Mijn nieuwe assistentje.

Meer lezen over Flupke? Dat kan hier.