Het einde van één passie
Klaar voor de volgende
Juwelendoosje
Doodgebloed door tijdsgebrek...
Doodgebloed door tijdsgebrek en gebrek aan inzet een beetje. Een tijdje geleden ging het iets minder met de nagelstudio en had ik ook behoefte aan een andere uitdaging. Aangezien ik af en toe eens juweeltjes verkocht in de nagelstudio had ik het grandioze idee opgevat dat ik een webshop kon beginnen. En dat lukte ook wel in het begin. Ik begon met een kleine voorraad, foto's nemen, beschrijvingen, titels, verzendkosten uitzoeken, was allemaal leuk... in het begin.
Maar met een kleine voorraad spring je niet ver, en een webshop waar bijna niets in staat is ook niet leuk voor de klanten (hoe ben je zelf?) dus... hup naar de Trademart in Brussel en Utrecht voor meer leuke hebbedingetjes. En waarom alleen juwelen? Laat ons ook toffe sjaaltjes erbij doen, handtassen, portemonnees... En als laatste nog een mannenlijn en leuke dingetjes voor de kids. Waarom niet?
Probleem was dat je om een webshop te runnen (goed te runnen) heel veel tijd nodig hebt. En toen de nagelstudio beter begon te draaien begon tijd een enorm probleem te worden. Wie houdt alle verkopen in het oog? De verkochte artikelen moeten leuk ingepakt worden en verstuurd, zijn er genoeg postzegels in huis? Hoeveel weegt die handtas en wat kost het om hem te versturen naar het buitenland? Ben ik wel zichtbaar genoeg op het web? Wat moet ik allemaal veranderen aan mijn meta-bullshit om dat te verbeteren? Ondoenbaar om dat allemaal nog om tien uur 's avonds in orde te brengen. Ik werd gestresseerd en ongeïnteresseerd in alles. De webshop was een constante kost, mijn huis stond bomvol juwelen en handtassen en klanten vroegen constant naar méér en nieuwere zaken. Stoppen dus met die handel! Het probleem is dat ik nu met een enorme voorraad zit die ik niet op één twee kwijt ben.
Alles aan dumpingprijzen verkopen... dat is alvast één oplossing. Ik heb heel mijn boekhouding nageplozen en uitgerekend hoeveel ik nog moet verkopen aan juwelen om zonder verlies te kunnen stoppen. Een beetje winst is genoeg om zonder kleerscheuren met het hele verhaal te kunnen stoppen. Aangezien ik vorig boekjaar een paar homeparty's heb gedaan heb ik toen al veel winst gemaakt, genoeg winst om dit jaar sneller te stoppen met de juwelen. En toen een klant vroeg of ik mijn voorraad aan haar wou verkopen dacht ik dat ik helemaal geluk ging hebben...
Niks was minder waar.
Ik had al mijn spulletjes nog eens bijeen gezocht, alles netjes in dozen uitgestald, al mijn etalagemateriaal erbij gehaald. Let wel, ik heb nog voor een paar duizend euro in stock (inkoopprijs wel te verstaan). Dus die dame is gisteren lang geweest, heeft alles goed bekeken, ik had haar gezegd dat ik eigenlijk nog 1000 euro wou hebben en dat dan de belastingen wel tevreden konden blijven, maar voor 700 euro mocht ze alles meepakken. Een écht koopje!
's Avonds kreeg ik een berichtje van haar dat ze voor 350 euro die stap wel wou wagen... 350 euro voor spullen ter waarde van een paar duizend euro!!! En dat van een klant... dat had ik dus niet zien aankomen. Ze was 's middags nog aan het vertellen dat homeparty's niet haar ding waren omdat ze niet zo zelfzeker was en beetje verlegen... Maar blijkbaar niet te verlegen om zo een voorstel te doen... Belachelijk gewoon. Zeg dan gewoon dat je het niet ziet zitten maar doe dan zeker niet zo een voorstel. Ik was een beetje beledigd maar soit...
Ondertussen staat alles op een tweedehandse site, misschien vind ik zo sneller iemand die een deal wil doen en anders raak ik er wel vanaf. In ieder geval voor méér dan 350 euro.
Zo, dit was mijn eerste 'ik ben geïrriteerd' blog berichtje en ik ben blij dat ik het heb kunnen delen ;)
Hopelijk ben ik alles snel kwijt en kan ik aan een volgend projectje beginnen, hopelijk iets meer lucratief dan Juwelendoosje...